Hazal Beşire Turhan tarafından Bursa SMD “Mimarlık Pavyonu” Öğrenci Mimari Fikir Projesi Yarışması" için tasarlanan proje, birinci satın alma ödülünü kazandı.
İnsanlık tarihi açıkça göstermektedir ki, insanoğlu unutulmak istememektedir. İnsan, Tarih olmaktan korkar fakat kendi tarihini yazarken çevresindeki varlıkların tarih oluşuna sebebiyet vermekten çekinmez.
‘’Yığın’’ termokromik kumaş, çelik strüktür ve insanlardan meydana gelen bir pavyon tasarımıdır. Rampa ile etrafından dolaşılan bir patika yer almaktadır. Patika zaman zaman yükselir, yer yer alçalır; oturma birimlerini oluşturur. Kumaşların bulunduğu dairesel şekillerin ardında bulunan hava üfleme kompresörü çalışarak kumaşların hareketini sağlar. İnsanlar patikaya adım attıkları an değişim başlar. Başlangıçtaki mekan tasviri, insanlar olmadan ağaçlara benzeyen silüetler oluşturarak doğal çevreyi anlatır. İnsanların hareket etmesi ile çalışan hava üfleme kompresörleri mekanın dönüşümünü başlatır. Silüetler çalışan aletin şiddetine göre değişir. İnsanlar, başlatmış oldukları bu dönüşümün sonucunda silüette kaybolmaya başlarlar. Yok ettikleri ve yeniden ürettikleri şeylerin dengesizliği silüete kumaşların hareketi ile yansır. Patikada yürümek zorlaşır. Ve insan oluşturduğu bu yapay çevrede giderek silikleşir, anlamsızlaşır.Mekanı bölen kumaşlar insanları yalnızlaştırır, birbirlerini bulmalarını zorlaştırır. Kendi üretmiş oldukları bu labirentte yok olup giderler.
Termokromik kumaş mekanın sıcaklık seviyesine göre renk değiştirir. Bu da konumlanmış olduğu mekana uygun olarak hareket etmesini sağlar. Patika yer yer zemin seviyesi ile birleşir. Bazı bölümlerinden cam parçalar yer alır. Bu bölmeler insana bağlamı hatırlatır.
Havanın kararması ile perdelerin iç kısmında yer alan aydınlatma elemanları mekanı şekillendirir.
Kullanılan malzemeler sökülüp takılabilir olarak tasarlanmıştır. Kumaşlar geri dönüştürülmüş malzemeden üretilmiştir ve çelik strüktür ile birleşmektedir. Zeminde ahşap ve bölgesel olarak cam kaplama kullanılmıştır.
Sürdürülebilir malzemelerin ardına saklanan hava üfleme kompresörünün harcamış olduğu enerji, sürdürülebilirlik başlığı altında yapılan fakat buna uygun hareket etmeyen çalışmaların tezatlığına vurgu yapmak adına gizlenmiştir.
Perdelerin hareketi ile değişen silüet şehirleri andırmaktadır. Yoğun ve yüksek yığınlaşmış yapı topluluklarının arasında kalan, giderek silikleşen insan silüetlerinin bir tasviridir.